Ten mit krąży wokół tego, że można być otyłym i zdrowym w tym samym czasie. Jednak rzadko zdarza się, aby ktoś kiedykolwiek widział lub słyszał o takiej osobie ani też nie poczyniono poważnych badań na poparcie tego twierdzenia. W latah 80. w niektórych kręgach medycznych pojawił się termin „metabolicznie zdrowa otyłość”. Termin ten dotyczył osób otyłych, ale nie wykazywał żadnych innych objawów chorób, które mogłyby być związane z otyłością, takimi jak cukrzyca lub nadciśnienie. Termin później przekształcił się w bardziej popularną formę „zdrowe odżywianie w otyłości”.
Brytyjski naukowiec William Johnson z Loughborough University nalega na szkodliwość tej frazy i wzywa ludzi do całkowitego powstrzymania się od jej używania. W najlepszym razie nazywa to „ideą” zdrowej otyłości w komentarzu opublikowanym w wydaniu czasopisma „Annals of Human Biology”. Pisze także, że to przekonanie, że nie można doświadczyć żadnych problemów pomimo otyłości i jest niebezpiecznie szczególnie dla ludzi, którzy mają wskaźnik masy ciała wynoszący 30 lub więcej i którzy woleliby nie uważać siebie za niezdrowych lub otyłych. Przy okazji, Johnson ma doktorat z epidemiologii i biologii człowieka.
Warto zauważyć, że Johnson zwrócił uwagę, że wiele badań zadeklarowało, że osoby te są niezwykle rzadkim osobami i że w końcu napotkają problemy zdrowotne w porównaniu do osób, które nie mają nadwagi. Nawet bez żadnych problemów zdrowotnych ci „zdrowo-otyli” ludzie nadal są o wiele bardziej narażeni na rozwój chorób, takich jak przewlekła choroba nerek i cukrzyca typu 2, oprócz tego, że mają wyższy wskaźnik śmiertelności w porównaniu do ludzi o normalnej wadze.
Może to być rozczarowaniem dla osób, które spoglądają na sportowców, którzy wyglądają z nadwagą, ale którzy trenują o wiele więcej, noszą, dużo więcej masy mięśniowej i jedzą zdrowszą dietę niż oni. Bieżące pomiary indeksu masy ciała są obliczane przy użyciu tylko wzrostu i wagi. Oznacza to, że osoba, która przenosi więcej masy mięśniowej, ale waży tyle samo, co inna osoba z większą ilością tłuszczu, faktycznie miałaby takie samo BMI.
Powoduje to brak wyraźnych wskaźników dotyczących zdrowia porównawczego.
Johnson wyjaśnia, że osoby z nadwagą, ale zdrowe są bardziej skłonne do bycia młodszymi, o europejskim pochodzeniu, mają styl życia, który składa się ze zdrowej diety i dużej aktywności fizycznej, mają mniej tłuszczu wokół brzucha i mniej tłuszczu jama brzuszna, znana również jako tłuszcz trzewny i być wyżej na drabinie społeczno-ekonomicznej niż osoby z nadwagą, które już rozwinęły komplikacje zdrowotne.
Dlatego nie powinno dziwić, że poziomy czynników ryzyka chorób sercowo-metabolicznych, takich jak skurczowe ciśnienie krwi i glikemia na czczo, są znacznie gorsze u zdrowych osób otyłych niż u zdrowych osób o prawidłowej masie ciała, chociaż obie grupy noszą tę samą etykietę : „Zdrowy”.
Johnson nie jest pierwszym naukowcem, który wezwałby do całkowitego wycofania się z idei „zdrowej otyłości”. Jest mniej zainteresowany próbą odkrycia, czy istnieje zdrowa otyłość i jest bardziej zainteresowany ponownym przeznaczeniem pieniędzy na badania, aby dowiedzieć się, dlaczego dwoje ludzi mających podobne BMI może mieć tak różne wyniki, z jednym z nich umierającym z powodu choroby, a drugim będąc całkowicie zdrowym.
Faktem jest, że otyłość jest szkodliwa dla ogólnego stanu zdrowia, ale badania wykazały, że istnieją wyraźne różnice między poszczególnymi osobami w zakresie w jakim może powodować problemy. Chociaż sama koncepcja jest bardzo źle zdefiniowana i problematyczna jest to jednak świetna okazja do dalszego zgłębiania dziedziny badań nad poziomami, przyczynami i możliwymi konsekwencjami niejednorodności. w zdrowiu wśród osób, które mają ten sam BMI.
Kolejna interesująca rzecz do zapamiętania. Stwierdzono, że osoby z otyłością wokół talii częściej chorują na cukrzycę typu 2 i choroby serca zgodnie z National Heart, Lung and Blood Institute. Dla kobiet idealna liczba to 89 cm lub więcej, a dla mężczyzn to 102 cm. Cokolwiek większego niż to i narażasz się na większe ryzyko. Aby zmierzyć się, wstań prosto i przeprowadź pomiar powyżej kości biodrowych, wzdłuż talii. Wykonaj pomiar po wydechu.
Tak czy siak, każdy musi ćwiczyć i dbać o siebie zanim będą przeprowadzone inne badania naukowe.
